Mr.rudolph

Saklama kabındaki hayatım devam ediyor.
Bundandır sanırım çok sevgili geyikler bile
haleti ruhiyemi tersine çevirememekte.
Bir kaç sene sonra odamın ve kendimin
büyük bi bölümünü geyikler kaplıcakmış
gibi düşünüyorum.Zira sayıları günden
güne artış gösteriyor ki bu aslında
iyi bişey.Onları görünce sanki grönland
da aldığım taze nefes,sabah güneşinin gözlerime
düşmesi gibi.Hatta daha fazla fleet foxes
dinlersem pastoral ve ütopik dünyamla
realitenin bağlarını koparabilirim.
Kendimi dağlara bağlara
vurasım olsada gidecek bi köyüm bile yok
esasında.En azından mr.rudolph var.