Davetiye

20.yılımdaydım..Son yarım saatin içinde korku,merak
adrenalin büyük bi stres yumağının içinde hapsolmuştum.
en güzel 3 senemi bütün bunların arasında yok oluşu
aklımdan geçiyor son 20. dakikadaydım.Ellerim terliyor,sürekli
sağa sola yürüyordum.Bu seferde aynı şeyle karşılaşırsam
artık son 10 dakikanın içindeydim.Deli gibi bağırarak
koşmaktı tüm isteğim.Herkes koca bi merakla
yaklaşıcaktı,gerekli gereksiz bir sürü telefon
konuşması yapmak zorunda kalıcaktım.Son dakikalarım
korkunun inanılmaz gücü,mecburiyetin esareti altında
klavyede ezbere yazdığım kimlik numaram ve o son onaylama
tuşuna bastığım an.bütün anda herşey durdu korku yok,
heycan yok,sanki kalbim durmuş kocaman bi patlama sesiyle sağır
olmuş gibi parmaklarımın aralığından ekrana şaşkın
bakışım.Artık herşey tamamdı bitmişti biri gelip
beni vursa bu pastaya konan bi çilek olurdu en fazla
En yukarıdaydım artık sayısız hayallerimin realitesiyle
yüzyüzeydim.En mutlu son ve en güzel başlangıçtaydım
radyo,televizyon ve sinemanın kapısındaydım...