9 Kasım 2012 Cuma

memories.

'Henüz' kelimesinin yumuşacık bi etkisi vardı bende.Olasılık ve alternatiflerin sonsuz evrenine giriş parolası gibi. Belki biraz umarsızlık vadedebiliyor oluşu sanırım onu cazip kılan,bilemiyorum. Elimizde kahve fincanları her zamanki gibi kahvelerimizi içiyorduk ben laflarımın sonunu getirmeden O bi sonraki konusuna çoktan başlamış,belki beni çoktan dinlemeyi bırakmıştı bile..En çokta haftasonlarımızı özlüyorum,kışın dudaklarımızı çatlatan o soğukta ki sahil yürüyüşleri,çaldığın tek dal sigaraları,palmiyeleri,şizofreni konuşmaları,uyku ilaçları,ev telefonu bile şikayetçi bu durumdan canı çok sıkılmış,ne de üzülmüştün ben gidince,ne de üzülmüştüm sen gidince,haftasonlarına sığdırdığımız minik şölenlerimizi,Büyükada,tren sesleri.

Hiç yorum yok: