Herkesin memnuniyetsizliği beni daha fazla memnun etmiyordu.Aksine toplu
terapi seansı gibi gruplaşmalar daha iç burkucu.
Kaotik yılın ardından umduklarım,bulduklarım,aldıklarım,
terazide tarttıklarım...Bu sene benim için bir aydan ibaretti,
bir ay sanki koskoca bir yılım.Zaman algısının minik kurgusu.
Kafamı kaldırıp bi kere daha baktım.Yavaştan karanlık çökerken
kışın kuru soğuğundan kaçan insanlara, yanımdan geçen üşümüş insanların
ellerini ceplerine sokmalarına,ışıkta beklemelerine,gündelik işlerine,
önemsiz hallerine,yollarına gitmelerine baktım.St.mary axe tüm soğukluğuyla
caddenin uzak ucundan bana bakıyordu. Bu binaya tutumum,görünce selam verdiğim tanışıklık gibi bişeydi.Bilmem kaç sene sonra nasıl hatırlarım bilmem
ama bu yıl benim gözümde tek bi kare olarak kaldı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder